Ustawienia strony

Wyszukiwarka

BIP, ePUAP, Youtube, Facebook

Jesteś tutaj:

Adam Kucharz - OBLICZE- wystawa online

Data: 19.11.2020 r., godz. 18.00    2212
Galeria Sztuki na Prostej w Jabłonnie serdecznie zaprasza na wystawę online prac Adama Kucharza pt. "Oblicze". Wernisaż wystawy odbędzie się online 20.11.2020 r. (piątek) o godz. 18:00.
ADAM KUCHARZ- OBLICZE Wernisaż 20.11.2020 godz. 18.00, wystawa: 20.11-03.12.2020 Kuratorzy wystawy prof. ucz. dr hab. Małgorzata Wrześniak dr Robert Żbikowski Galeria Sztuki na Prostej czynna w godz. 12:00-19:00 wt-niedz. NA PROSTEJ 05-110 Jabłonna, ul. Prosta 2  PATRONAT HONOROWY: Marszałek Województwa Mazowieckiego, Gmina Jabłonna, Powiat Legionowski, Powiatowa Instytucja Kultury, Studio FORMAT, To i owo.

Link do wydarzenia: Adam Kucharz - OBLICZE- wystawa online


OBLICZE- wystawa online
Na wystawie OBLICZE w Galerii Sztuki na Prostej w Jabłonnie zostaną zaprezentowane obrazy namalowane w czasie epidemii 2020 roku przez Adama Kucharza pochodzące z cyklu Vera Icon, w którym została podjęta tematyka zetknięcia człowieczeństwa i bóstwa w osobie Chrystusa. Malowane techniką akrylową na desce obrazy, których rodowodem ikonograficznym jest wschodnia ikona, przedstawiają silnie zgeometryzowaną twarz Chrystusa, której inspiracją jest obraz nieuczyniony ręką ludzką – mandylion identyfikowany z wizerunkiem znanym z legendy o królu Edessy – Abgarze, władcy, który w pierwszym wieku naszej ery miał otrzymać od samego Chrystusa portret, a właściwie odbicie twarzy Zbawiciela, które miało uzdrawiającą moc. Vera Icon – prawdziwy obraz, jaki miał pozostawić Chrystus na chuście kobiety o imieniu Weronika, której imię utożsamia się z samym wizerunkiem (Weronika-Vera icon) uważany przez chrześcijan za rzeczywiste odbicie twarzy Zbawiciela, które pojawiło się w niewyjaśniony sposób na tkaninie z bisioru przechowywanej dziś w Manopello we Włoszech. Odbicie twarzy z Całunu Turyńskiego… i wiele innych ikon, których pojawienie się uważano za cud. Wszystkie te wizerunki twarzy Człowieka umęczonego a jednocześnie idealnie pięknego miały unaoczniać Prawdę o życiu i zmartwychwstaniu, o idealnym połączeniu dwóch natur Boskiej i ludzkiej, o udziale Boga w ludzkim cierpieniu i przyszłym udziale ludzi w chwale Boga. Wizerunki te będące jednocześnie – jak wierzono – autentycznym portretem Chrystusa, pełniły funkcję Jego ciała na ziemi, w sposób materialny zapewniając o Jego trwaniu. Stąd – jak się wydaje – pochodzi wielka siła ich oddziaływania.
Twarz, oczy i usta to nie jest jakiś obraz – to „ja”– autentyczny wizerunek „przedłużający” istnienie każdego człowieka w czasie, gdy jego obecność fizyczna już przeminęła. Gdy pozostaje jedynie duchem – powracamy do jego portretu czy zdjęcia, które są jakby jego symboliczną inkarnacją. OBLICZE – jakby powiedzieli filozof Emmanuel Levinas i teoretyk obrazu Hans Belting – to epifania wewnętrznego „ja”, to wizualizacja duchowego pierwiastka osoby, prawdziwe objawienie światu własnego jestestwa. W tradycję takiego postrzegania wizerunku wpisuje się cykl malarski Adama Kucharza, którego matematyczna koncepcja wizualizuje OBLICZE objawiające się w różnych momentach historii ludzkości, akcentując wieczną obecność Bóstwa wypełniającą i wspierającą wszechświat ludzkich trosk, współcierpiącą i identyfikującą się z każdym udręczonym człowiekiem. Cykl można podzielić na dwa przeplatające i uzupełniające się wzajemnie nurty – historyczny w odniesieniu do Jezusa historii i duchowy w odniesieniu Chrystusa wiary. W pierwszym tematyczną kanwą są wydarzenia z Pisma Świętego – historia życia Jezusa na ziemi (Chodzenie po wodzie, Przemienienie na górze Tabor, Śmierć na krzyżu, Wniebowstąpienie), w drugim myślą przewodnią jest Uobecnienie Nieobecnego w chwilach gdy zło opanowuje działania prowadząc do rozdarcia, wzajemnej wrogości, do zagłady duchowej i fizycznej człowieka, (Oblicze Oświęcimskie, Oblicze Katyńskie, Podzielony Kościół). Emblematycznym dla tego nurtu przykładem jest dyptyk Gdzie jest bóg? Jest jednym z nas, gdzie OBLICZE, jest jednocześnie twarzą każdego człowieka doświadczonego kaźnią obozu koncentracyjnego, którego oczy zasłaniają druty kolczaste i wizerunkiem Boga, którego narzędzie męki – cierniowa korona jest upleciona z tego samego kolczastego drutu, Chrystusa – więźnia o numerze jeden, pierwszego, który umiera za wszystkich i razem ze wszystkimi.
Sztuka Adama Kucharza wypływająca z autentycznych przeżyć ma przede wszystkim kontemplacyjny charakter i jako taka może służyć prywatnej modlitewnej medytacji. Jest też w formie niezwykle nowoczesna. Połączenie estetyki matematycznie obliczanej proporcji z często bardzo ekspresywną kolorystyką staje się wyjątkowo dekoracyjną realizacją sakralnego tematu pobudzającego najpierw zmysły, które poruszone silnie oddziałującymi środkami formalnymi, prowadzą odbiorcę ku zaangażowaniu umysłu w rozważanie głębokiej treści symbolicznej, w której splata się myśli o istnieniu i trwaniu, cierpieniu i łasce, połączeniu ducha i ciała, Boga i Człowieka.
Małgorzata Wrześniak

Adam Kucharz (ur. 1949) doktor nauk technicznych. Uprawia ikonopisanie tradycyjną techniką tempery jajowej i złocenia złotem listkowym oraz malarstwo sztalugowe o tematyce sakralnej techniką mieszaną (akryl, tempera na desce).