Galeria Sztuki na Prostej
"Ja nie jestem bytem, który pozostaje zawsze taki sam, ale bytem,
którego istnienie polega na utożsamianiu się, na odnajdywaniu swojej tożsamości we wszystkim, co mu się przydarza.”
Emmanuel Levinas
Przyglądając się cyklowi autoportretów prof. Piotra Welka można
wnioskować, że nie jesteśmy świadkami, tylko wizualnych praktyk,
utrwalania w formie obrazu swojego wizerunku. Jest w tych pracach
zawarte bogate spektrum przeżyć, myśli, nadających obrazom
metafizycznego, pozbawionego elementu czasu dotknięcia chwili.
Ta ulotność, kruchość uchwyconego momentu, przypomina wciśniętą pauzę w
odtwarzanym filmie, który za chwilkę będzie miał swój dalszy ciąg. Nie
bez przyczyny możemy mieć takie wyobrażenie, gdyż unikatowa technika,
jaką posługuje się prof. Piotr Welk przy tworzeniu swoich prac
zaimplementowana jest przez autorskie programy graficzne. To za sprawą
budowanych algorytmów artysta kreuje kod nadający obrazom genetycznego
śladu swojej inteligencji, swojego cyfrowego znaku. Autoportret
generowany jest przez komputer, a dokładnie program, który można tu
porównać do posługiwania się ołówkiem czy też farbą przy klasycznych
metodach pracy z obrazem.
Wydawać by się mogło, że we współczesnym świecie pełnym „Selfie” już
nikt nie może nas zaskoczyć swoim wizerunkiem. No właśnie, choć obrazy
prof. Piotra Welka mają szersze znaczenie, stając się w dobie
powszechnej cyfryzacji autoportretem naszej współczesnej cywilizacji.
Cytowany na wstępie Emmanuel Levinas, zauważa przemiany zachodzące w
nas, jako źródło naszej tożsamości. Obrazy „Autoportrety” autorstwa
prof. Piotra Welka są takim ciekawym przykładem, gdzie cyfrowa technika
tworzona i doskonalona razem z jego twórcą stają się znakiem naszych
czasów. Na wystawie w Galerii Sztuki na Prostej możemy podziwiać
wnioskować, że nie jesteśmy świadkami, tylko wizualnych praktyk,
utrwalania w formie obrazu swojego wizerunku. Jest w tych pracach
zawarte bogate spektrum przeżyć, myśli, nadających obrazom
metafizycznego, pozbawionego elementu czasu dotknięcia chwili.
Ta ulotność, kruchość uchwyconego momentu, przypomina wciśniętą pauzę w
odtwarzanym filmie, który za chwilkę będzie miał swój dalszy ciąg. Nie
bez przyczyny możemy mieć takie wyobrażenie, gdyż unikatowa technika,
jaką posługuje się prof. Piotr Welk przy tworzeniu swoich prac
zaimplementowana jest przez autorskie programy graficzne. To za sprawą
budowanych algorytmów artysta kreuje kod nadający obrazom genetycznego
śladu swojej inteligencji, swojego cyfrowego znaku. Autoportret
generowany jest przez komputer, a dokładnie program, który można tu
porównać do posługiwania się ołówkiem czy też farbą przy klasycznych
metodach pracy z obrazem.
Wydawać by się mogło, że we współczesnym świecie pełnym „Selfie” już
nikt nie może nas zaskoczyć swoim wizerunkiem. No właśnie, choć obrazy
prof. Piotra Welka mają szersze znaczenie, stając się w dobie
powszechnej cyfryzacji autoportretem naszej współczesnej cywilizacji.
Cytowany na wstępie Emmanuel Levinas, zauważa przemiany zachodzące w
nas, jako źródło naszej tożsamości. Obrazy „Autoportrety” autorstwa
prof. Piotra Welka są takim ciekawym przykładem, gdzie cyfrowa technika
tworzona i doskonalona razem z jego twórcą stają się znakiem naszych
czasów. Na wystawie w Galerii Sztuki na Prostej możemy podziwiać
najnowsze „wygenerowane” prace.
Galeria Sztuki na Prostej
dr Robert Żbikowski, styczeń 2020 roku.
DOŁĄCZ DO WYDARZENIA NA FACEBOOKU!